Pauline Sinnema was ruim 30 jaar journalist bij o.a. Het Parool. Ze gaf als vrijwilliger twee jaar bijles aan Abdel en schreef na het eerste jaar het artikel 'Huiswerk maken met Abdel' in HP/De Tijd.
Het artikel werd genomineerd voor de prijs voor de journalistiek 'de Tegel' en voor de tijdschriftreportage van het jaar 'de Mercur'.
Uit de juryrapporten: "een tragi-komisch relaas waarin in een notendop het probleem van gebrekkige integratie door cultuurverschillen uit de doeken wordt gedaan[ ...] zij weet een zeer bijzondere, persoonlijke toon te treffen; de lezer leeft met haar mee in haar momenten van hoop en wanhoop."
NRC:
Een mooi geschreven inkijkje in een Marokkaans gezin via een Marokkaans jochie. Voor wie wil, worden alle vooroordelen meteen bevestigd. Vader werkloos, uitkering, toch geen tijd voor zijn zoon, die juist snakt naar de aandacht en begeleiding van pa… lees het hele artikel
NVOX (Maandblad Nederlandse vereniging voor onderwijs in natuurwetenschap):
Een interessant boekje dat iedereen die lesgeeft in de hoogste klassen van het basisonderwijs en de eerste jaren van het voortgezet onderwijs zou moeten lezen. De anderen trouwens ook.De Volkskrant:
Een belangrijke voorwaarde voor het schrijven van dit boek was voor Sinnema dat ze ervan overtuigd is dat het verhaal van Abdel exemplarisch is voor een hele groep kinderen… Een hele generatie groeit op in emotionele kilheid.”
lees het hele artikelVoorpublicatie in het Parool lees het hele artikel
bestel het boek op bol.com
Door: Henk Steenhuis, voormalig hoofdredacteur HP/De Tijd
Abdel woont in Amsterdam-Noord, in zo'n flat waar geen bordje op de deur zit. Hij gaat naar een 'zwarte' VMBO en dat loopt niet van rolletjes. Kijk niet gek op als hij zijn school niet afmaakt en de opleiding voortijdig zal verlaten.
Twee jaar lang gaf Pauline Sinnema - bekend van haar werk voor Het Parool - hem bijles en over haar avonturen met deze Abdel schreef ze een opzienbarend boek, getiteld: 'Mijn vader slaat me niet.' Over immigranten in de Nederlandse samenleving hebben verreweg de meeste journalsiten wel een mening, graag zelfs, maar het lukt de meesten doorgaans goed ver weg te blijven van de multiculturele misère. Dat is wel zo prettig en dat praat een stuk makkelijker. Sinnema is uit heel ander hout gesneden en zette haar tanden in deze Abdel. Zelf noemt ze dat een soort van sociaal-democratisch besef waar we vroeger - lang geleden - de oprechte PvdA'er aan herkenden. Ze laat zich schofferen door haar Marokkaanse pupil, ze wordt vernederd door Abdels vader en komt meer dan eens voor een dichte deur.
Maar opgeven doet ze niet, want wie weet komt dit jongetje op het goede spoor, heel misschien kan hij toch zijn school afmaken en dan is een hele kleine bijdrage geleverd aan de oplossing van een heel groot probleem. Wie dit boek leest, wacht op z'n minst 1 verrassing. Er wordt nergens gedweept met de komst naar Nederland van al die buitenlanders, dus voor iemand als Geert Mak valt het misschien een beetje tegen. Maar ook wordt nergens met ongezonde afkeer gesproken over de aanwezigheid van zoveel vreemdelingen in de grote stad en dat zal wel weer een tegenvaller zijn voor de vrienden van blonde Geert. Sinnema houdt zelfs een beetje van haar kleine student, maar op haar achterhoofd gevallen is ze niet en dat maakt de toon van haar relaas precies goed. En ook zeldzaam voor wie de bekende wegen kent waarlangs in dit land over immigranten wordt gesproken. 'Mijn vader slaat me niet' is een bijzonder mooi boek. In korte, rake zinnetjes neemt de schrijver je mee naar plekken waar een blanke landgenoot zich maar zelden heeft vertoond. Terra incognita, en dan om de hoek.
Als toegift geeft het boek nog een bijlage met cijfers over immigranten en hun hoogst eigen problemen, die ten overvloede duidelijk maken dat Abdel tallloos veel lotgenoten kent.
Volg de link voor een lang radio1-interview met Pauline Sinnema. Bron: Radio-interview